หญ้าหวานเป็นชื่อสามัญและครอบคลุมพื้นที่กว้างตั้งแต่พืชจนถึงสารสกัด

โดยทั่วไป สารสกัดจากใบหญ้าหวานบริสุทธิ์จะมี SG ที่บริสุทธิ์ถึง 95% หรือมากกว่า ดังที่ JEFCA ได้กล่าวไว้ในการตรวจสอบความปลอดภัยในปี 2008 ซึ่งได้รับการสนับสนุนจากหน่วยงานกำกับดูแลหลายแห่ง รวมถึง FDA และคณะกรรมาธิการยุโรปJEFCA (2010) อนุมัติ SG เก้ารายการรวมถึง stevioside, rebaudiosides (A, B, C, D และ F), steviolbioside, rubososide และ dulcoside A

ในทางกลับกัน European Food Safety Authority (EFSA) ได้ประกาศจดหมาย E ที่กำหนดให้กับ SG เป็น E960 ในปี 2010 ปัจจุบัน E960 ใช้สำหรับข้อกำหนดของวัตถุเจือปนอาหารในสหภาพยุโรปและการเตรียมการใดๆ ที่มี SG ไม่น้อยกว่า 95% ความบริสุทธิ์ 10 (SG เพิ่มเติมหนึ่งรายการด้านบนคือ Reb E) บนพื้นฐานการทำให้แห้งกฎระเบียบกำหนดเพิ่มเติมเกี่ยวกับการใช้สตีวิโอไซด์และ/หรือการเตรียมรีบาวดิโอไซด์ให้มากที่สุดเท่าที่ระดับ 75% ขึ้นไป

ในประเทศจีน สารสกัดหญ้าหวานถูกควบคุมภายใต้มาตรฐานของสตีวิออลไกลโคไซด์ GB2760-2014 โดยกล่าวว่าผลิตภัณฑ์จำนวนมากสามารถใช้หญ้าหวานในปริมาณไม่เกิน 10 กรัม/กก. สำหรับผลิตภัณฑ์ชา และปริมาณสำหรับนมหมักปรุงแต่งรส 0.2 กรัม/กก. สามารถใช้ในผลิตภัณฑ์ด้านล่าง: ผลไม้แช่อิ่ม, เบเกอรี่/ ถั่วและเมล็ดพืชทอด, ลูกอม, เยลลี่, เครื่องปรุงรส ฯลฯ,

หน่วยงานกำกับดูแลหลายแห่งรวมถึงคณะกรรมการวิทยาศาสตร์สำหรับวัตถุเจือปนอาหารระหว่างปี 1984 และ 1999, JEFCA ในปี 2000–10 และ EFSA (2010–15) กำหนดให้ SG เป็นสารประกอบให้ความหวาน และสองหน่วยงานสุดท้ายรายงานคำแนะนำสำหรับการใช้ SG เป็น 4 มก./กก. ร่างกายเป็นปริมาณรายวันต่อคนในหนึ่งวันRebaudioside M ที่มีความบริสุทธิ์อย่างน้อย 95% ก็ได้รับการอนุมัติในปี 2014 โดย FDA (Prakash and Chaturvedula, 2016)แม้จะมีประวัติศาสตร์อันยาวนานของ S. rebaudiana ในญี่ปุ่นและปารากวัย หลายประเทศยอมรับหญ้าหวานเป็นสารปรุงแต่งอาหารหลังจากคำนึงถึงประเด็นด้านสุขภาพที่แตกต่างกัน (ตารางที่ 4.2)